اثربخشی درمان شناختی رفتاری روی مهارت‌های ارتباطی زوجین

چکیده

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر مهارت‌های ارتباطی زوجین بود. پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه‌ آماری پژوهش، شامل تمامی زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره بهزیستی شهر تهران در بهار سال 1401 بود که به روش نمونه‌گیری داوطلبانه تعداد 32 آزمودنی (16 زوج) انتخاب شدند. از این نمونه به صورت گمارش تصادفی 16 نفر در گروه آزمایش و 16 نفر در گروه گواه گمارده شدند. ابتدا از هر دو گروه پیش‌آزمون به عمل آمد. سپس جلسات مداخله درمانی شناختی-رفتاری گروهی ویلدرموت (2008) در نه جلسه 90 دقیقه‌ای روی گروه آزمایش اعمال گردید. بعد از اتمام جلسات مداخله، از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی بارتون (BCSI) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 و روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مداخله درمان شناختی-رفتاری، به طور معنی‌داری خرده‌مقیاس‌های مهارت‌های ارتباطی را در افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بهبود بخشیده است. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که درمان شناختی-رفتاری می‌تواند به عنوان یک شیوه رواندرمانی مؤثر در بهبود زندگی زوجین کمک کرده و موجب بهبود کیفیت زندگی و رضایت زناشویی این افراد گردد.