بررسی رابطه سازگاری اجتماعی کودکان کم­توان ذهنی با کیفیت زندگی والدین آن‌ها

چکیده

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه سازگاری اجتماعی کودکان کم­توان ذهنی با کیفیت زندگی والدین آن‌ها بوده است. بدین منظور نمونه­ای به حجم ۱۰۰ نفر از کودکان کم­توان ذهنی آموزش به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و از پرسشنامه­های سازگاری کودکان دخانچی و پرسشنامه کیفیت زندگی استفاده شد. مطابق با نتایج حاصل از همبستگی پیرسون، خرده مقیاس­های سلامت جسمی، روابط اجتماعی، سلامت محیط و سلامت روانشناختی با سازگاری اجتماعی کودکان رابطه مستقیم و معنادار دارد و همچنین خرده مقیاس­های سلامت جسمی، روابط اجتماعی و سلامت محیط با نا­سازگاری کودکان رابطه غیر­مستقیم و معنادار دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغییره برای پیش­بینی حیطه­های کیفیت زندگی والدین براساس سازگاری اجتماعی کودکان کم­توان ذهنی نشان داد حیطه سلامت جسمی، روابط اجتماعی و سلامت محیط در والدین از سازگاری اجتماعی و کودکان کم­توان ذهنی آنان تاثیر معنادار می­پذیرد. اما حیطه سلامت روان شناختی از سازگاری اجتماعی کودکان متاثر نمی‌باشد.