تحلیل تاثیر نشانه شناسی در طراحی بناهای فرهنگی المانی معماری معاصر ایران
کلمات کلیدی:
نشانه شناسی معماری, خوانش معماری, زمینه گرایی, معماری معاصر ایرانچکیده
بناهای فرهنگی و المانی شاخص های هویتی و ملی هر کشوری هستند و در بعد مکانی خاص در قالب نشانه معنا پیدا می کنند. اهمیت موضوع در توجه به لایه های معماری معاصر ایران و خوانش آنها و مکاشفه نگرش های دال و مدلولی درون آنها از بعد تکثیر فرهنگی می باشد. بررسی لایه ها و خوانش آنها بدین جهت است که در اﻛﺜـﺮ ﻣـﻮارد ﺑـﺪون آﮔﺎﻫﻲﻫﺎي ﻧﻈﺮي و ﺷﻨﺎﺧﺖ دﻗﻴﻖ لایه های ﻓﻜﺮي معماری شکوهمند گذشته، ﻣﻌﻤﺎر اﻳﺮاﻧﻲ در ادوار گذشته رو ﺑﻪ ﺗﻘﻠﻴﺪي ﻛﻮرﻛﻮراﻧﻪ و ﺳﻄﺤﻲ آورده اﺳﺖ. چرا که نشانه شناسی بناهای فرهنگی در وادی معماری و زمینه متاثر از آن می تواند رهگشای توالی مسیر در راه درست و توجه به بازانگاری مفهومی نشانه ها در جهت سیر تکوینی آن در ادامه باشد. نشانه شناسی به دو دیدگاه ساختارگرا وپساساختارگرا می پردازد. نشانه شناسان ساختارگرا رابطه متن و معنارا مستقیم دانسته و در مقابل نشانه شناسان پسا ساختارگرا، رابطه متن و معنارا غیر مستقیم دانسته و به جستجوی مفهوم ضمنی و روابط بینا متنی می پردازند. هدف از پژوهش حاضر معرفی بناهای فرهنگی معماری معاصر ایران در قالب بررسی نشانه شناسی آنها در بعد زمینه و بستر و مکاشفه لایه های تاریخی آن به جهت مفاهیم اثر می باشد. روش تحقیق از نوع کیفی و به صورت توصیفی تحلیلی و در قالب بررسی نمونه های موردی بناهای فرهنگی المانی معماری معاصر ایران به عنوان نمونه های مشهود و عینی می باشد. نتيجه عمده اي که از اين پژوهش بدست آمد نشان دهنده توجه به عوامل زمینه در آثار معماری معاصر و تبعيت و عدم نفی آن و برخورداری از راهکار مـيانه در بـرخورد بـا زمينه و متن می باشد.