نقش شکست ابرتقارن در فیزیک ذرات بنیادی : یک مرور بر مدل ها و روش های تحلیلی

چکیده

ابرتقارن به عنوان یک توسعه مدل استاندارد فیزیک ذرات، تقارنی بین بوزون‌ها و فرمیون‌ها معرفی می‌کند که برای حل مسائلی چون مسئله سلسله‌مراتب، وحدت نیروها و تبیین ماده تاریک اهمیت دارد. عدم مشاهده ذرات ابرمتقارن در آزمایش‌ها، بررسی مکانیزم‌های شکست ابرتقارن را ضروری ساخته است. هدف این پژوهش مروری، ارائه تحلیلی سیستماتیک از مکانیزم‌های شکست ابرتقارن در فیزیک ذرات بنیادی و روش‌های تحلیلی مرتبط با آن است. در این مطالعه، جستجویی گسترده در پایگاه‌های داده بین‌المللی (Web of Science، Scopus، Google Scholar و Science Direct) و داخلی (SID، نورمگز، مگیران و علم‌نت) انجام شد. از 600 مقاله شناسایی شده، پس از اعمال معیارهای ورود (تمرکز بر مکانیزم‌های شکست ابرتقارن، روش‌های تحلیلی، انتشار بین سال‌های 2020-2025) و خروج (عدم تمرکز کافی بر موضوع، فقدان روش‌های تحلیلی مشخص، نتایج غیرقابل اعتماد)، 10 مقاله برای بررسی نهایی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که شکست دینامیکی ابرتقارن از طریق اثر اینستانتون به عنوان مکانیزم زیربنایی برای باز شدن گاف انرژی در فازهای نیمه‌فلزی توپولوژیکی عمل می‌کند. شکست ابرتقارن در برین پنهان و انتقال آن به برین قابل مشاهده به پتانسیل اینفلاتونی با جملات القا شده گرانشی منجر می‌شود که برای کیهان‌شناسی تورمی اهمیت دارد. همچنین پیامدهای شکست ابرتقارن در قالب ابررسانایی، ابررسانایی دوگانه و ابررسانایی رنگی تحلیل شده و ارتباط بین مدهای ماجورانای بدون جرم و فرمیون‌های گلدستون مرتبط با ابرتقارن شکسته شده آشکار گردیده است.