رابطه شاخص توده بدنی (BMI) با پیشرفت فیبروز کبدی در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن B: مطالعه‌ای میدانی مبتنی بر داده‌های بالینی

چکیده

هپاتیت مزمن B یکی از علل اصلی بیماری‌های کبدی در سراسر جهان به شمار می‌رود. در میان فاکتورهای متعددی که بر پیشرفت این بیماری تأثیر می‌گذارند، چاقی و به‌ویژه شاخص توده بدنی (BMI) به‌عنوان یکی از عوامل خطر مستقل در بروز و تشدید فیبروز کبدی شناخته شده است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین BMI و شدت فیبروز کبدی در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن B انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی-تحلیلی است که بر روی 196 بیمار مراجعه‌کننده به کلینیک‌های کبد در جنوب ایران طی سال‌های 2022 تا 2023 انجام شد. داده‌های موردنیاز شامل اطلاعات دموگرافیک، نتایج تست‌های کبدی، میزان فیبروز (بر اساس فیبرواسکن) و مقادیر BMI از پرونده‌های الکترونیک بیماران استخراج شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری ANOVA، رگرسیون لجستیک چندگانه و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته‌ها نشان داد بین افزایش BMI و شدت فیبروز کبدی رابطه معنادار آماری وجود دارد (P<0.001). بیماران دارای BMI بالای 30 بیشتر در مراحل پیشرفته فیبروز قرار داشتند. همچنین، حتی در بیماران با وزن نرمال، افزایش جزیی در BMI نیز با افزایش ریسک فیبروز همبستگی داشت. این نتایج بر اهمیت مدیریت وزن و اصلاح الگوی تغذیه‌ای در بیماران مبتلا به هپاتیت B برای پیشگیری از پیشرفت آسیب‌های کبدی تأکید دارد. پیشنهاد می‌شود غربالگری بیماران مبتلا به هپاتیت B از نظر شاخص‌های متابولیک به‌ویژه BMI به‌عنوان بخشی از مداخلات بالینی روتین مورد توجه قرار گیرد.