ريشه اصلي روايي عصمت تشكيكي با رويكرد فلسفي عرفاني

چکیده

  چنانچه طبق روایات در زمان غیبت قلب که به معنای احساس است موضوعیت دارد و اين قلب و احساس ، نياز به تغذيه دارد چنانچه حس نيز نياز به تعذيه دارد و اگر اولا تغذيه حسي و ثانيا تغذيه احساسي انسان سالم باشد، احساس و قلب او سليم مي گردد و او مي تواند با عقل سليم بينديشد چون مرتبه عقل از احساس بالاتر است و چون احساس او سالم باشد مي تواند تعقل سالمي هم داشته باشد . زيرا ورودي عقل او از قوه احساس است و طبق روایات باتوجه به عقل سليم تشخيص مي دهد که عیب او کجاست و در پی برطرف کردن عیب خود برمی آید زيرا اين شخص كمال جو است و تجلي كمال مطلق است و اتم تجلي كمال در معصومين عليهم السلام  است كه داراي عصمت كبري هستند و افراد ديگر مي توانندبا تغذيه هاي حسي و احساسي كه عاري از خطا است كه توسط معصومين عليهم السلام رسيده با سالم نگه داشتن قلب و احساس  به عصمت صغري دست يابند . این معنای عصمت است که او را عاری از عیوب می کند و تشکیکا دارای عصمت می گردد.