بررسي ماهیت انتقال مالکیت زمان بندی شده در مبانی فقهي و حقوق موضوعه ايران

چکیده

اصطلاح بیع زمانی یا Time Sharing به نوع خاصی از انتقال مالکیت اطلاق می شود که بر طبق آن مالکین حق استفاده از ملک را به صورت زمان بندی شده پیدا می کنند. در این نوشتار ماهیت حقوقی بیع زمانی مورد بررسی قرار داده شد و عدم ضرورت قید دوام، در مالکیت تبیین و جایگاه آن در بین عقود معین و نامعین بررسی شد. از منظر قواعد عمومی قرار دادها نیز کلیه شرایط صحت انجام معامله  لحاظ می گردد و از نظر ذاتی، عقد تملیکی است و اثر اصلی این قرار داد نیز انتقال مالکیت از مالک به دیگری است و مالک نسبت به قدر السهم خود مالک بوده و همچنین به وراث او بعد از فوت منتقل می گردد و هر زمان که تمایل داشته باشد می تواند سهم خود را به دیگری واگذار نماید.  مالکیت زمانی همچنین قراردادی مستقل و در زمره عقود نامعین به حساب می آید.