ارزیابی تأثیرات بالینی و مدیریتی پروتکل‌های پیشرفته تعادل رطوبت در واحدهای مراقبت از زخم‌های مزمن

چکیده

زخم‌های مزمن همچنان یکی از چالش‌های عمده بالینی و اقتصادی به‌شمار می‌آیند، به‌ویژه در واحدهای مراقبتی که زمان طولانی بهبود و مصرف بالای منابع مشاهده می‌شود. بهینه‌سازی تعادل رطوبت در مدیریت زخم برای تسریع روند التیام، پیشگیری از عفونت و کاهش عوارض حیاتی است. این مطالعه به بررسی تأثیرات بالینی و مدیریتی اجرای پروتکل‌های پیشرفته تعادل رطوبت در واحدهای مراقبت از زخم‌های مزمن می‌پردازد و ترکیبی از انتخاب پانسمان مبتنی بر شواهد، پایش استاندارد و مسیرهای مراقبتی ساختاریافته ارائه می‌دهد. داده‌ها از یک کوهورت مشاهده‌ای چندمرکزی شامل ۳۱۲ بیمار مبتلا به زخم‌های فشاری، زخم پای دیابتی و زخم وریدی طی یک دوره ۱۲ ماهه جمع‌آوری شد. نتایج بالینی شامل نرخ بسته شدن زخم، زمان التیام، میزان بروز عفونت و درد و رضایت بیماران گزارش‌شده بود. نتایج مدیریتی شامل مصرف منابع، تعداد تغییر پانسمان‌ها، حجم کار پرسنل و اثربخشی اقتصادی ارزیابی شد. یافته‌ها نشان دادند که واحدهایی که پروتکل‌های پیشرفته تعادل رطوبت را اجرا کردند، زمان متوسط التیام را ۲۸٪ کاهش و نرخ بسته شدن زخم‌ها را ۳۵٪ افزایش دادند، همچنین میزان عفونت ۲۲٪ کاهش یافته و درد بیماران به‌طور معناداری کمتر شد. از منظر مدیریتی، بهینه‌سازی پروتکل‌های پانسمان مصرف پانسمان‌ها را ۱۹٪ کاهش و زمان پرسنل برای هر بیمار کمتر شد و کارایی عملیاتی بهبود یافت. این نتایج نشان‌دهنده مزایای هم‌زمان بالینی و سازمانی مدیریت ساختاریافته رطوبت در زخم‌های مزمن بوده و حمایت از گسترش استفاده از مراقبت پروتکل‌بندی‌شده را فراهم می‌کند. تحقیقات آینده باید پایداری بلندمدت، یکپارچگی با ابزارهای پایش دیجیتال و تحلیل هزینه-فایده در محیط‌های متنوع مراقبت را بررسی کنند.