تلف حکمی در رویه قضایی ایران

چکیده

تلف حکمی یکی ازموارداعتباری است که درصورت تحقق ،آن آثارقرارداد را به طور کلی متحول می‌سازد.تلف حکمی آنجایی مصداق پیدا می‌کند که مال بصورت مادی وفیزیکی ازبین نرفته بلکه به علت عدم دسترسی به مال  رد عین ممکن نمی‌باشد. درقانون مدنی مطالبه مثل یا قیمت زمانی امکانپذیر است که مال بصورت حقیقی تلف وامکان دسترسی به عین مال میسرنباشد ومواد ۳۱۱و۳۲۳قانون مدنی درباب غصب به آن اشاره کرده است ،دربرخی ازمحاکم با گسترش مفهوم تلف حکمی، هرگونه تغییر درماهیت مال وانتقال مال به اشخاص دیگربا سند رسمي ویا عدم دسترسی به مال را درزمره مصادیق تلف حکمی می‌دانند، این اختلاف درمفهوم وگسترش مصادیق تلف حکمی سبب رویه های متعدد قضایی درشناخت وپذیرش آن درمحاکم گردیده است.دراین مقاله با توجه به مفاهیم فقهی حقوقی وبا تاکید بررویه قضایی واحدوجلوگیری ازصدورآراء متعارض به تبیین مفهوم تلف حکمی می‌پردازیم