بررسی اثربخشی واقعیت درمانی برامیدواری، انعطاف پذیری کنشی و پرخاشگری همسران افراد دارای سابقه سوء مصرف مواد در مراکز اقامتی ترک اعتیاد بین سنین۴۰-۳۰سالگی

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی برامیدواری، انعطاف پذیری کنشی  و پرخاشگری همسران افراد دارای سابقه سوء مصرف مواد در مراکز اقامتی ترک اعتیاد بین سنین۴۰-۳۰سالگی انجام گرفت. پژوهش در زمره طرح های نیمه آزمایشی و جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده همسران افراد دارای سابقه سوء مصرف مواد در مراکز اقامتی ترک اعتیاد بین سنین۴۰-۳۰سالگی می باشند که همسران آنان در مراکز ترک اعتیاد در شهر شیراز در سال 1399 اقامت داشتند. جهت انجام پژوهش تعداد 30 نفر همسران افراد دارای سابقه سوء مصرف مواد در مراکز ترک اعتیاد در شهر شیراز انتخاب می شوند که این افراد به روش تصادفي در دو گروه آزمایش و کنترل قرار می گیرند. دو گروه از نظر ویژگی های جمعیت شناختی همتاسازی شدند. ابزار اندازه گيري پژوهش عبارت بودند از: ﻣﻘﯿﺎس اﻣﯿﺪ اسنایدر (HS)، پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) و پرسشنامه انعطاف پذیری (CFI). نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل وواریانس یک متغیره و چند متغیره نشان داد که واقعیت درمانی برامیدواری همسران افراد دارای سابقه سوء مصرف مواد در مراکز اقامتی ترک اعتیاد بین سنین۴۰-۳۰سالگی اثربخشی معنادار دارد. همچنین واقعیت درمانی بر انعطاف پذیری کنشی همسران افراد دارای سابقه سوء مصرف مواد در مراکز اقامتی ترک اعتیاد بین سنین۴۰-۳۰سالگی اثربخشی معنادار داشت. بر اساس دیگر نتایج واقعیت درمانی بر پرخاشگری همسران افراد دارای سابقه سوء مصرف مواد در مراکز اقامتی ترک اعتیاد بین سنین۴۰-۳۰سالگی اثربخشی معنادار داشت.